Dos Monjes (1934): Meksika Sinemasında Dışavurumcu Bir Çığlık Juan Bustillo Oro’nun Dos Monjes filmi, Meksika sinemasında dışavurumculuğun en çarpıcı örneklerinden biridir. Filmin, aynı olayları iki farklı perspektiften anlatan yapısı, Akira Kurosawa’nın Rashomon’undan (1950) önce bu tekniğin güçlü bir kullanımını sergiler. Karanlık manastır koridorlarında yankılanan içsel acılar, yüksek kontrastlı ışık-gölge oyunlarıyla derinleşir. Hugo y Juan karakterleri arasındaki çatışma, yalnızca bir aşk rekabetinin ötesinde, insan doğasının karanlık ve çelişkili yönlerine ışık tutar. Oro’nun ifadesel kamera hareketleri, rahatsız edici yakın planlar ve keskin gölgeler, Alman dışavurumculuğunun etkisini hissettirir. Dos Monjes, sessiz sinema ile sesli sinema arasındaki geçişin sancılarını taşırken, trajedi ve bireysel algının çarpıcılığını vurgulayan unutulmaz bir yapıttır.